Szum słodkich traw u schyłku dnia letniego.
Motyla lot nad brzegiem wód spokojny.
Łańcuszek chmur na nieba tle czystego.
Wspomnienia błysk z dzieciństwa chwil upojnych.
Chłodny dreszcz.
Słońca kres.
Już zmierzch..

Hen, hen, gdzie wieczny śnieg
Gdzie lodowe wody rzek
Gdzie wielorybów słychać śpiew
Spotykam ciebie

Tam, tam, gdzie sina dal
Gdzie północny wicher gna
Gdzie gwiazdy toną w plisach fal
Spotykam ciebie

Ty leć, ty leć
Jaskółko leć
Odwołaj słowa
Odwróć rzeczy bieg
Ty leć, ty leć
Nie zawiedź mnie
Wiadomość jemu nieś
Niechaj wie

Hen, hen, gdzie ciszy tiul spowija drogi
Z ust do ust
Gdzie diabeł sieje ziarna snu
Spotykam ciebie

Tam, tam gdzie minął czas
Do wewnątrz kwitnie każdy kwiat
Gdzie zaklęć treść się czyta wspak
Spotykam ciebie

Ty leć, ty leć
Jaskółko leć
Odwołaj słowa
Odwróć rzeczy bieg
Ty leć, ty leć
Nie zawiedź mnie
Wiadomość jemu nieś
Niechaj wie

Ty leć, ty leć
Jaskółko leć
Odwołaj słowa
Odwróć rzeczy bieg
Ty leć, ty leć
Nie zawiedź mnie
Wiadomość jemu nieś
Niechaj wie

Hen, hen, gdzie wieczny śnieg
Gdzie lodowe wody rzek
Gdzie wielorybów słychać śpiew
Spotykam ciebie

Brzydnę, gdy na mnie nie patrzysz,
na nic szminki błysk.
Na powiekach cień,
do sukienki kwiat.

Rój pszczół już we mnie nie tańczy,
stygnie w żyłach krew.
Koślawieje krok,
kona serca takt.

Nie chcę więcej dzieci, domu gdzieś za miastem
kota ani psa.
Nie wybieram się za morza, nigdzie dalej.
w bez-pragnieniu trwam.

Brzydnę, gdy na mnie nie patrzysz
i głupieję w lot.
Łukiem mija mnie
elokwencji dar.

W głowie mam myśli z waty,
na języku syk.
Wiję się jak wąż
co w mrowisko wpadł.

Nic o filmach, ani płytach ulubionych
nie wiadomo mi.
Bohaterów ani wątków z żadnych książek
nie pamiętam dziś.

Nie widzisz mnie, zapadam się,
do wewnątrz mnie zasysa.
Godzina, pół, minuta, dwie
i będę przeźroczysta.

Znikam, znikam, znikam,
Gdy na mnie nie patrzysz...

Kocham, Lubię, Szanuję
W ogień za Tobą po śmierć
Klejnoty chwil razem wyśnionych
Układam na serca dnie
Przykrywam to wszystko całunem
Z goździków, chabrów i róż
i płaczę nad nami, płaczę
Bo nie pragnę Cię już

Co teraz kochany? Dokąd?
W daremną wędrówkę po kres?
Po miraż? Po sztuczne złoto?
Co błyśnie i zgaśnie jak sen?
Wyrywa się szkielet do tańca
Zwęglone usta do ust
i tylko orkiestra wciąż milczy
Bo nie pragniesz mnie już

Twoja bardziej niż swoja
Przeszyta Tobą na wskroś
Przylegam do Ciebie jak skóra
Pierścionek, co dzwoni o kość
To nie poświata księżyca
To srebrzy się na nas kurz
Kocham, Wielbię, Żałuję
Że nie pragniemy się już

Garść zasuszonych ziaren maku,
flakon łez wypłakanych wiosną.
Żółtego ptaka pióra dwa
kamyk z gór, co do buta wpadł.

Deszczowej wody smak na ustach,
ślady stóp na dywanie śniegu.
Kartka z napisem - "Wracam już",
na odwrocie motyli rój.

Zbieram dowody istnienia, czegoś więcej
niż rzeczy w biegu i czasu w locie.
Jestem tym, co pamiętam,
mam puste ręce
i przed oczyma film.
Co będzie potem?

Znów mi się śniło, że tu żyłam,
echem niosły się moje kroki.
Odbite twarze w taflach szkła,
dzwonki słów, geometrii ścian

Latarni morskiej bystre oko,
wodzi światłem po mojej poduszce.
Pragnę zatonąć jeszcze raz,
nim rozchylą się płatki dnia.

Zbieram dowody istnienia, czegoś więcej
niż rzeczy w biegu i czasu w locie.
Jestem tym, co pamiętam,
mam puste ręce
i przed oczyma film.

Płynę wśród opadłych kwiatów popijając likier z gwiazd

Dokąd biegniesz, dokąd gnasz?
Nie uciekniesz nigdzie już.
Ostatni zamilkł ptak
Po szybach pisze mróz.

Cienie nisko chylą się
W sino bladym świetle dnia
Gdzie okiem sięgnąć biel
W kominie wyje wiatr.

Zastyga w monochromie świat.

Za czym tęsknisz o czym śnisz?
Co zwojować więcej chcesz?
Policz perły w sznurku dni
Nie zawrócisz rzeki wiesz.

Zastyga w monochromie czas.

Czyj to obraz, czyj to duch?
Czyj zmazujesz z serca ślad?
Zabrakło w ustach słów
Zielony płomyk zgasł.

Zastygła w monochromie twarz.

Znów wygładzam Ciebie w sobie
Wszystkie kanty wszystkie rogi
Grubo cukrem posypuję
Rozczarowań słone złogi

Znów się widzę obok Ciebie
Żonę z dziećmi ślę na księżyc
Sąsiadowi z miną kata
Pokazuję w windzie język

Czy to się kiedyś skończy, czy to się w końcu zmęczy?
Czy wreszcie się położy pod kocem niepamięci?

Między nami trzecia zima
Nie wiem nawet czy tam żyjesz
Na podglądzie znów przewijam
Nasze rozedrgane chwile

Znowu goszczę Ciebie w sobie
Znów Ci stawiam pomnik boski
Rana w środku się rozbliźnia
Pętla czasu ciśnie mocniej

Czy to się kiedyś skończy, czy to się w końcu zmęczy?
Czy wreszcie się położy pod kocem niepamięci?
Czy to się kiedyś skończy, czy ja Cię w końcu strawię?
Wyzionę niczym ducha, za sobą zostawię

Czy to się kiedyś skończy, czy to się w końcu zmęczy?
Czy wreszcie się położy pod kocem niepamięci?
Czy to się kiedyś skończy, czy ja Cię w końcu strawię?
Wyzionę niczym ducha, za sobą zostawię
Zostawię

Wszystko co mówisz podchodzi wodą
Zamykam oczy i piję ci z ust
Dawno nie miałam w sobie nikogo
Porywasz mnie, płynę z prądem twych słów

Zanurzam się w zieloną toń
Do morskich traw przytulam skroń
Węgorze tańczą u mych stóp
Nie przestawaj, mów do mnie, mów

Wszystko co robisz wodą opływa
Falą skończony każdy twój ruch
Niesie mnie z sobą, brzegi rozrywa
Nieposkromiony rzeki twej nurt

Zapuszczam się w błękitną dal
Gdzie wraki serc, gdzie duchy gwiazd
Po samo dno, po skarby złe
Nie przestawaj tańcz, uwodź mnie

Palcem po wodzie kreślę twe imię
Świt w oknie błyśnie, nie będzie nas
Miłość po śmierć w tej martwej godzinie
To wszystko co sobie możemy dać

To wszystko co sobie możemy dać..

Księżyc w górze świeci tak jasno,
noc zbyt piękna jest wciąż, żeby spać.
Już za chwilę ruszymy w to miasto,
na być może ostatni nasz bal.
Do cna zgrane historie,
nasze wzloty i glorie.
Wystawimy, co mamy na targ.

Ref.
Za dużo aniołów dziś w niebie,
na świętą nie wezmą już mnie.
Jak dobrze kochany, że jesteś,
i że z oczu patrzy Ci źle.

Nasze zmory dogonią nas wszędzie,
nie ma dokąd spieszyć się już.
Więc mnie porwij do tańca raz jeszcze,
upadniemy najniżej pod stół.

Gondolierzy nam grają, serenady śpiewają.
Jak umierać, to teraz, to tu.

Ref.
Za dużo aniołów dziś w niebie,
na świętą nie wezmą już mnie.
Jak dobrze kochany, że jesteś,
i że z oczu patrzy Ci źle.

Gondolierzy nam grają, serenady śpiewają.
Jak umierać, to teraz, to tu.

Ref.
Za dużo aniołów dziś w niebie,
na świętą nie wezmą już mnie.
Jak dobrze kochany, że jesteś,
i że z oczu patrzy Ci źle.
(x2)

Jest kosmata, czarna noc - słyszę ciszę
na cieniutkiej nitce snu się kołyszę
oczy zamknąć boję się - śpię na niby
stare drzewo straszy mnie - puka w szyby.

Jestem sama - teraz to czuję najbardziej,
jestem sama - tak pojedyncza wyraźnie,
jestem sama - zegar wciąż tyka złowieszczo,
jestem sama - me ciało domaga się pieszczot.

Jest kosmata, czarna noc - wszystko znika
w niewidzialnej dłoni świat się zamyka
rzeczy tracą znany kształt - tracę zmysły
między snem a brzegiem dnia szukam wyspy.

Jestem sama - teraz to czuję najbardziej,
jestem sama - tak pojedyncza wyraźnie,
jestem sama - zegar wciąż tyka złowieszczo,
jestem sama - me ciało domaga się pieszczot.

Nie wiem, ile jeszcze zniosę,
nie wiem, ile zanim zgasnę.
Coraz niżej głowę noszę,
w skórze mojej ciasno, ciaśniej.

Nie wiem, ile jeszcze wytrwam,
w pocie życia, w serca znoju.
Świt za świtem, zmierzch za zmierzchem,
bez wytchnienia, bez postoju.

Tęsknię do szerokiej wody,
szczytów ściętych białym snem.

Nie wiem, ile jeszcze zdołam,
zostać sobą w tym kochaniu.
Czarno-biała moja postać,
w tęczy barw, oczekiwaniu.

Tęsknię do szerokiej wody,
szczytów ściętych białym snem.
Stepów wichrem osmaganych,
borów wyściełanych mchem.

Nie wiem, ile jeszcze mogę,
toczyć koła, wiecznie wracać.
Znów zaczynać, wciąż od nowa,
padać, wstawać, wstawać, padać.

Kochany, obawiam się, że odchodzę,
właściwie już jestem w drodze.
Ślubu nie będzie.
Pościągaj z okien balony i wstążki,
przeproś ode mnie gości.
Odpraw orkiestrę.

Nasz tort daj na pożarcie ptakom,
niechaj się zgodnie uraczą tą ucztą weselną.
Ze sobą zabieram wspomnień pokos,
wplotę je sobie w ogon,
gdyż jestem kometą.
Jestem kometą.

Najmilszy, nie płacz, nie szukaj mnie wszędzie,
oszczędź swe łzy dla tej jednej, co warta Ciebie.
Noc przyjdzie, gdy dojrzysz mnie jak szusuję,
podniebnym lotem ku zgubie.
I wdzięczny będziesz.